Waarom wel meedoen met de voorstelling van jouw balletschool?
Het zijn andere tijden: Toen ik nog een klein Anne-Marietje was, deed je vanzelfsprekend mee met de leerlingenvoorstelling van jouw balletschool. Je hebt er een heel jaar naar toe gewerkt: natuurlijk ga je samen met jouw balletvriendinnen op het podium dansen!
Nu is dat niet meer zo vanzelfsprekend. Persoonlijk vind ik dit best jammer. Het is lastig om een leerling een heel jaar te houden door zoveel keuzes van hobby’s om hun heen. De voorstelling als bekroning van het harde werk is voor sommigen niet meer genoeg.
Waarom dan wél meedoen aan een voorstelling? En niet alleen voor je kind, maar ook voor jijzelf, mocht je de kans hebben om in een theater te dansen.
- Maak af waar je aan begonnen bent.
Een kind leert dat wanneer je iets begint en er veel tijd en moeite in stopt, je een mooie afronding hebt van het harde werken. Hiermee leert een kind discipline en doorzettingsvermogen. Begrijp me niet verkeerd, als het kind echt niet meer wil en er totaal geen plezier uit haalt, moet je natuurlijk stoppen. Dansplezier voorop! Maar je moet ook geduld hebben en accepteren dat oefenen om beter te worden bij het proces hoort. Ook momenten van frustratie zijn normaal voordat een nieuwe skill lukt en je ontzettend blij bent dat je het kunt. Het is een leerproces met vele korte leerlmomenten. Een voorstelling is dan het moment om al het geleerde te doen en showen.
- Je gaat samen met je balletvriendinnen iets fantastisch neerzetten.
Kinderen leren hierbij dat ze bij een groep horen en naar een gezamenlijk doel werken. Dit is goed voor de sociale ontwikkeling van het kind, het leren vertrouwen in de anderen, praten en samenwerken. Als je er opeens niet meer bent, voelt de rest van de groep zich, terecht, in de steek gelaten. Integreren in een groep is ook in het volwassen leven nodig en met dit soort activiteiten word het van jongs af aan al gestimuleerd en gecultiveerd.
- Je ziet dat je onderdeel bent van een groter geheel.
Bij een voorstelling doen alle groepen en alle dansers van de hele school mee. Ik herinner me de ‘oehs’ en ‘ahs’ van leerlingen en hulpmoeders, wanneer ze bij de generale repetitie ook de andere groepen zagen. Ik was niet alleen onderdeel van mijn groepje, maar van de hele show. Gaaf om dit mee te maken.
- Een overwinnig in zelfstandigheid.
Een dag in het theater is niet niets. Voor jong niet en oud niet. Ik zie zelfs volwassenen die onder de indruk zijn wanneer ze zien waar zij gaan dansen. En dat moment is vaak in de coulissen bij de generale repetitie. Als kind ga je je met je groep met een hulpmoeder klaarmaken: make-up op, kostuum aan, generale repetitie en tussendoor wachten en om je heen kijken. Je voelt veel (nieuwe) emoties: spanning, enthousiasme, angst, plezier. Dat kan voor sommigen veel zijn, maar wat een overwinning als je aan het eind van de dag daar staat in de finale! Hoe trots kun je dan zijn op jezelf en hoe trots ben je als ouder op je kind.
Zo. En nu lekker mee-oefenen en genieten van het hele traject en de uitkomst op het podium. Veel plezier!
Anne-Marie Pos
Recente reacties